deutsch englisch spanisch französisch italienisch
Part of Tabula Peutingeriana - Rome

Tabula Peutingeriana – Single display of hits

Toponym TP (renewed):

Aptaiulia (Apta Iulia)

Name (modern):

Apt

Image:
To the image detail
Toponym before X     Ad fines (Ad Fines)     
Toponym following XII     Catuiacia     
Alternative Image ---
Image (Barrington 2000)
Image (Scheyb 1753) ---
Image (Welser 1598) ---
Image (MSI 2025) ---
Area:

Gaul/Germania

Toponym Type:

Toponym, no Symbol

Grid square:

2B1

Toponym Color:

black

Vignette Type :

---

Itinerary:

Apta Iulia (343,3)

Alternative Name (Lexica):

Apta Iulia (DNP)

Name A (RE):

Apta Iulia

Name B (Barrington Atlas):

Apta Iulia (15 E2)

Name C (TIR/TIB/others):

 

Name D (Miller):

Apta iulia

Name E (Levi):

 

Name F (Ravennate):

 

Name G (Ptolemy):

 

Plinius:

Apta Iulia (3,36)

Strabo:

 

Dating from Toponym on TP:

---

Argument for Dating:

 

Commentary on the Toponym:

Die bedeutendste Stadt der gallischen Vulgientes, um 125 v. Chr. von den Römern zerstört und von Iulius Caesar unter dem Namen Apta Iulia neu gegründet.
Die Stadt lag an der Heerstraße von Mediolanum nach Arelate am Coulon, einem rechten Nebenfluss der Durance (nahe der Mündung in den Rhodanus) einfließt. Im 6. Jh. n. Chr. verließen die meisten Bewohner die Stadt, um Zuflucht auf den benachbarten Höhen zu suchen.
(s. Lafond, Y. (. (2006). Apta Iulia. In Der Neue Pauly Online. Brill. https://doi.org/10.1163/1574-9347_dnp_e129870).
Antike Belege:
Die Pliniusstelle ist der früheste literarische Beleg.
Weitere Belege/Namensformen:
- Apta Iulia Itin. Ant. 343,3.
- Apte Iulia Itin. Ant. 388,4.
- Apta Iulia Vicarello-Becher CIL XI 3281–84 (CIL XI 3281 Aptam Iuliam).
- Apta Sidon. epist. 9,9,1 tunc Aptae fuistis.
- civitas Aptensium Notit. Gall. 16,3.
- Apta iulia (nicht Aptaiulia) Tabula Peutingeriana 2B1.
- Colonia Iulia Apta CIL XII 1005; 1116; 1118.
(s. Ihm, Maximilian: Apta Iulia, RE 2,1 (1895), 286, https://de.wikisource.org/wiki/RE:Apta_Iulia, dort weiter Inschriften).
Literatur unter https://pleiades.stoa.org/places/147993.
Neuere Arbeiten:
- Christol, Michel (2021): Varia Epigraphica: IV-V-VI-VII: remarques sur des inscriptions d´Apt en Gaule Narbonnaise (Apta Iulia Vulgentium), in: Sylloge Epigraphica Barcinonensis 19 (2021), 259-274.
- Leveau, P. (1989): Les limites du territoire de la Colonia Iulia Apta. Problèmes historiques et choix éditoriaux, in: Ecole antique de Nimes. Bulletin annuel 20, 29-36.
- Michèle, Patrick de (2007): Le théâtre antique d´Apt (France, Vaucluse) aux ve et vie siècles (avec la collaboration d´Isabelle Doray pour l´étude céramologique), in: Antiquité tardive 15, 127-144.



Miller, Itineraria, Sp. 134:
Apta iulia, it. (It, IG 2.3), Aptam Juliam (IG 1), civitas Aptensium (ng); war der Tribus Voltinia zugeteilt, hatte quattuorviri, zudem noch seviri Augustales (Augurn), 1 Flamen Augusti; es hatte von ihm abhängige pagi, deren einer Gordensis hieß (Iss); j. Apt. Iss: 1060-1156. 5686, 801 und 1067. 5831.
12, it. (IG 1.2.3), it. oder 15 (It); bis Alaunio 28 (It).

Datierung (Barrington):
Apta Iulia - Roman/Late Antique (Barruol 1968; Rivet 1988, 256-58; NPauly).

DNP:
Apta Iulia

Stadt der Vulgientes; colonia (CIL XII 1005; 1116; 1118; Itin. Anton. 343,3 vgl. 388,4; Sidon. epist. 9,9,1); civitas Aptensium (Pol. Silv. 16,3); besaß das ius Latii (Plin. nat. 3,36), lag an der Straße von Mediolanum nach Arelate. H. Apt (Vaucluse) am Coulon, der von rechts in die Durance (nahe der Mündung in den Rhodanus) einfließt. Im 6. Jh. n. Chr. verließen die meisten Bewohner die Stadt, um Zuflucht auf den benachbarten Höhen zu suchen.

Lafond, Yves

Re
Apta Iulia
https://elexikon.ch/RE/II,1_285.png

References:

Miller, Itineraria, Sp. 134;

Ihm, Maximilian, Apta Iulia, in: RE II/1 (1895), Sp. 286.

   [Standard-Literatur-Liste im PDF-Format]

Last Update:

11.08.2025 15:18


Cite this page:
https://tp-online.ku.de/trefferanzeige_en.php?id=3246 [last accessed on September 1, 2025]

Edition Information Privacy Statement